#tak_tylko_pytam_90

Opublikowano Kategorie Tak tylko mówięTagi ,

04.10.2017, Rzym. Przed szkoleniem, które rozpoczynam o 10:00, podchodzi do mnie Sasza. Pracuje tu w Rzymie. W akceleratorze do którego przyjechałem. Pyta, czy może przysłuchiwać się moim konsultacjom. Nie widzę problemu. Chcę się od ciebie jak najwięcej nauczyć – dodaje nieśmiało. Nie widzę żadnego problemu. Sasza nie jest Włochem. Jest z Ukrainy. Mówi świetnie po włosku. Bardzo dobrze po angielsku. Trochę po polsku. Pytam go, jak to się stało, że tu żyje. Sasza odpowiada – ja w skupieniu słucham.

Po eksplozji w Czernobylu, dzieci z okolic katastrofy były objęte programem wakacyjnych pobytów organizowanych przez Włochów. Na dwa, trzy miesiące w lecie i na dwa tygodnie zimą, Sasza jeździł na Włoską prowincję. Rodzina go polubiła. Bardzo. Gdy skończył 14 lat, program go już nie obejmował. Jednak rodzina nadal go zapraszała. Gdy dorósł postanowił się przeprowadzić. Widzę w nim skromność, wytrwałość, chęć nauki. Sasza jest emigrantem. Wszyscy jesteśmy.

Dziś tak tylko pytam, czy wysłuchasz każdej historii. Każdej. I postarasz się zrozumieć. I czy spojrzysz inaczej na to, co ty masz. I co z tym, co masz, robisz.


Tomasz Besta, Natasza Kosakowska-Berezecka, Między grupami. Przewodnik po relacjach z ludźmi, którzy się od nas różnią, Wydawnictwo Smak Słowa