#tak_tylko_pytam_58

02.08.2017, poranna prasówka. W Wysokich Obcasach piękny, kojący wywiad z Anną Królikiewicz. Doskonały w prostocie. Pożywny. Łatwo mi go czytać. Znam bohaterkę. Lubię. Z lękiem spoglądam na komentarze. Szczególnie jeden mnie ciekawi. Ktoś bezpiecznie ukrywający się pod pseudonimem stawia tezę, Te reminiscencje i aktualne poglądy samotnej – więc nie kochanej – kobiety, sprawiają wrażenie ostrzeżenia co czeka kobiety samotne, nie mające konkretnego celu w życiu (pisownia oryginalna). Jako badacz wiem, że komentarz wiele mówi o komentującym – bardzo niewiele wnosi zaś do materiału komentowanego. Ten konkretny bazuje na automatycznym uprzedzeniu i skojarzeniu: kobieta – samotna – nieszczęśliwa – niekochana. Tak samo krzywdzi się słowem kobiety z różnych opcji – liberalnych i konserwatywnych. To samo uprzedzenie, inne twarze. Twarzy krzywdzicieli brak.

Uprzedzenia to obrazy ludzi, jakie tworzymy, zanim dowiemy się, kim są. Automatycznie oceniamy. Ewolucyjnie to się przydawało. Obecnie bardzo często przeszkadza. Ale jak się tego dowiedzieć,jeśli nauczono nas niektórych unikać i się ich bać? Jak się tego dowiedzieć, skoro nauczono nas myśleć w określony sposób? Po pierwsze uznać, że się samemu ma różne uprzedzenia. A po drugie odważnie się z nimi mierzyć. Rozmową. Spotkaniem. A nie siedzeniem i komentowaniem pod pseudonimem.

Dziś #tak_tylko_pytam, czy uznasz swoje uprzedzenia i coś z nimi zrobisz, czy będziesz mówić, że w zasadzie to jestem tolerancyjny, ale… Ja ostatnio odkryłem kilka swoich uprzedzeń. Bo każdy je ma. I walczę z nimi. Polecam.

Tomasz Besta, Natasza Kosakowska-Berezecka, Miedzy grupami. Przewodnik po relacjach z ludźmi, którzy się od nas różnią, Wydawnictwo Smak Słowa