#nawyk_33

30.12.2017, wstaję przed 6:00. W planach miałem trening Nordic Walking. To byłby szósty trening w tym tygodniu. W Sylwestra (jutro) zaliczyłbym siódmy. Czuję jednak, że nadwyrężone ścięgno Achillesa nadal nieco boli. Normalnie uznałbym to za próbę szukania wymówki. I bezwzględnie powiedziałbym sobie – jesteś twardy, dasz radę. Dobijesz do 100 km na kijkach w tym trudnym zimowym miesiącu. Będziesz jak wiking. Będziesz bohaterem. Ale opieram się tej narracji, bazującej na czymś, co Eric Berne nazywa skryptem twardziela. Opieram się, bo wprowadzam nowy nawyk – kontrolowanego, świadomego odpuszczania.

Czasem odpowiedź na jedno z moich ulubionych pytań, co jest dla mnie lepsze na dłuższą metę, brzmi – odpuścić. Czasem trzeba po prostu przestać się szarpać, walczyć. Czasem trzeba NIE ćwiczyć. Czasem trzeba pozwolić komuś odejść. Czasem trzeba po prostu zrozumieć, że projekt nie wypali.

Ten nawyk jest szczególnie dla osób, które nie potrafią odpuszczać. Które mimo kontuzji ćwiczą, które z ciężką grypą chodzą do pracy, bo… NIC mi nie jest. Które zapominają, że czasem trzeba być też łagodnym dla siebie. Czasem, nie zawsze.

Na nowy rok życzę Wam świadomego i uważnego odpowiadania sobie na pytanie, co jest dla mnie lepsze na dłuższą metę. Czasem to będzie drzemka, leniuchowanie, odpoczynek. Czasem, nie zawsze.

Eric Berne, W co grają ludzie, Wydawnictwo Naukowe PWN (szczególnie część II – opisy gier i skryptów)